งานจำเป็นต่อชีวิตเพราะทุกคนต้องกินต้องใช้
แต่ต้องไม่ลืมว่าถ้าไม่มีชีวิต มีงานก็สูญเปล่า คนที่ชอบทำงานหนัก เป็นคนบ้างาน
พวกที่เป็นโรคWorkaholic ทั้งหลาย
จะต้องแสวงหาทางสายกลางในการทำงาน การทำงานต้องประสานกับคุณภาพชีวิต
นั่นคือผลสัมฤทธิ์ของมือทำงานระดับอาชีพ ฉะนั้น
อย่าเป็นคนบ้างานจนหลงลืมคุณภาพของชีวิต
จะต้องรักษาสมดุลของงานสมดุลชีวิตให้ลงตัวพอเหมาะพอดี
สมดุลในการทำงาน
คืองานกับชีวิตจะต้องสมดุลกันในลักษณะ 50-50 ถ้าบ้างานมากเกินไป
สิ่งที่ได้กลับมาก็คือความเครียดและสุขภาพไม่ดี ถ้าบ้าใช้ชีวิตมากเกินไป สิ่งที่ได้กลับมาก็คือจะอดตายเอาไม่มีเงินกิน
ไม่มีเงินใช้ ฉะนั้น ต้องให้ทั้งสองส่วนมาสมดุลกัน นี่คือทางสายกลางสำหรับคนทำงาน
ถ้าทำงานแล้วคุณภาพชีวิตไม่ดี
แสดงว่าเรากำลังเดินผิดทาง มันกำลังสุดโต่ง เวลาทำงานอย่ามัวแต่ทำงาน
ให้สังเกตคุณภาพชีวิตของตัวเองด้วย เมื่อเราทำงานเรามีเวลากินข้าวกับครอบครัวไหม
เรามีเวลาพักผ่อนวันเสาร์อาทิตย์ไหม เรามีเวลาอยู่กับลูกและภรรยาไหม มีเวลาไปเที่ยวต่างจังหวัดบ้างหรือเปล่า
ถ้าสิ่งเหล่านี้ได้หายไปจากชีวิต แสดงว่าเราได้เสียสมดุลชีวิตไปแล้ว
ถ้าไม่ปรับมาสู่ทางสายกลางแสดงว่า อนาคตอันใกล้คุณกำลังป่วย
เอาเงินที่หามาทั้งชีวิตมาใช้ในโรงพยาบาล นี่เป็น “โรคอารยธรรม”
ที่กำลังเกิดขึ้นกับมนุษย์ในยุคทุนนิยมทั่วโลก ที่อเมริกา ที่ญี่ปุ่นด้วยโรค Workaholic
เป็นอันดับต้นๆ ของโลก ประเทศไทยเป็นอันดับต้นๆ ของเอเชีย
เพราะเราเครียดจากการเมือง เครียดจากเศรษฐกิจ เครียดจากแข่งขันในระบบทุนนิยมด้วย
มีลูกศิษย์ของผู้เขียนทำงานหนักมาก
ได้เงินเดือน 50,000 บาท
แต่ทำงานเหมือนตัวเองได้เงินเดือน 3 แสน
ผลคือเป็นโรคมะเร็งและรักษาตัวที่โรงพยาบาลหมอบอกว่า ไม่พบสาเหตุจากพันธุกรรม
พบอยู่สาเหตุเดียวคือแบกความเครียดนานเกินไป
เงินที่หามาทั้งชีวิตต้องนำมารักษาโรคมะเร็งทั้งหมด ฉะนั้น
สาเหตุหลักของมะเร็งในตอนนี้คือความเครียด นี่คือตัวอย่างของโรค Workaholic
โรงบ้างาน ทำงานมากเกินไป สุดท้ายต้องไปใช้เงินในโรงพยาบาลไม่ได้ใช้เงินอย่างมีความสุข
ดังนั้นใครที่เป็นโรคบ้างาน
จะต้องระมัดระวังถามตัวเองด้วยว่าเรามีภาวะสมดุลงาน สมดุลชีวิตแล้วหรือยัง
ขอใช้ชีวิตดังคำนี้ “อย่าทำงานจนป่วยตาย อย่าหลงเสน่ห์อบายมุข
อย่ามีความสุขจนลืมศีลธรรม”
บทความเรื่อง สมดุลงาน สมดุลชีวิต
จากหนังสือ 9
เรื่องเพื่อความก้าวหน้า ของ ว.วชิรเมธี
การเขียนสรุปใจความสำคัญจากบทความ
งานจำเป็นต่อชีวิต
แต่ถ้าไม่มีชีวิตงานก็สูญเปล่า ต้องรู้จักรักษาสมดุลของงานและสมดุลของชีวิตให้พอดี
โดยการปรับเข้าสู่ทางสายกลาง
ทางสายกลางของคนทำงานคือการแบ่งงานกับชีวิตให้สมดุลกันคือ ๕๐-๕๐ ถ้าทำงาน แล้วคุณภาพชีวิตไม่ดี
เกิดความเครียด ความเจ็บป่วย แสดงว่าเสียสมดุลของชีวิตเนื่องจากทำงานมากเกินไป
โดย คุณครูชลัยภรณ์ บุตรฟองคำ
โรงเรียนป่ากั้งวิทยา สพป.
อุตรดิตถ์ เขต ๒
